Enver Gökçe (1920-1981), Erzincan’ın Kemaliye ilçesinin Çit köyünde doğdu. Sekiz yaşındayken ailece göç ettikleri Ankara’da okula haşladı. Ortaöğrenimini Ankara Gazi Lisesi’nde tamamladı. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih Coğrafya Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü’nü 1948’de bitirdi. 1951’de İstanbul’da Kadırga Öğrenci Yurdu’nda yönetici olarak çalışırken tutuklanıp Türkiye Komünist Partisi davasında altı yıl ceza yedi. 1951- 1957 arasında cezaevinde kaldı, ardından iki buçuk yıl Çorum’da sürgün yaşadı. 1960’tan sonra Ankara’da çeşitli gazeteler de düzeltmenlik, bağımsız yazarlık gibi işler yaptı. 1963-1966 arasında, İstanbul’da Yurtlar Müdürlüğü’nde görev aldı. Daha sonra doğduğu köye çekildi, uzun yıllar kentlerden uzak yaşadı. 1977’de tedavi için Bulgaristan’a gidip geldikten sonra Ankara’ya yerleşip çevirilerle uğraştı. 19 Kasım 198l’de, Ankara’da öldü. Şiir kitapları Dost Dost İlle Kavga (1973), Panzerler Üstümüze Kalkar (1977), Eğin Türküleri (1947- 1982). Yetiştiği çevrenin dil özelliklerini, halk deyişlerini kullanarak, toplumsal düzenin yozluklarını, acılı insanları anlattı. Son yıllarını Huzurevi’nde geçiren Enver Gökçe, 19 Kasım 1981 günü yine Ankara’da öldü.